Na 10 lange weken online lesgeven, kon het weer op school. Twee uurtjes voor twee groepen kinderen. Zij komen bij mij om stil te staan bij wie ze zijn, hoe ze leren en wat ze met hun creativiteit, hun analytisch vermogen en praktische skills allemaal kunnen doen. Ik ben niet de juf met het goede antwoord. Ik help ze om beter te denken. En dan zijn goede antwoorden niet zo heel belangrijk. Het is belangrijk de tijd te nemen om na te denken over wat je zegt en om aandachtig te luisteren.
Ik heb vooral via mail en een online schoolbord lesgegeven. Ik voelde me een schim van een juf. Ik heb er zo naar uitgekeken met ze te praten over wat het thuiswerken met ze had gedaan! Hoe breng je thuis de discipline en concentratie op voor schoolwerk? Wat doet alleen maar online communiceren met een kind? Eindelijk was het weer zover!
We hebben weinig tijd. Dus moet ik snel komen tot waar ik ze wil hebben: dichtbij zichzelf en de ander. Hiervoor gebruik ik de Denkstap ‘Denkrust’ uit Denkstappen van Nanda van Bodegraven.
In tweetallen oefenen de kinderen met het bewaren van de rust tijdens het uitspreken van een zin, terwijl ze worden afgeleid door buiten adem te zijn na push-ups, door een afstand van 8 meter, door elkaar te kietelen en door het elkaar in de ogen kijken.
Iemand in de ogen kijken is soms best lastig. Wij mensen hebben oogwit, waardoor we iemands blik kunnen interpreteren. Apen, bijvoorbeeld, hebben geen of veel minder oogwit. Doordat hun oog één kleur heeft, kunnen ze hun vijand te snel af zijn. Oogwit lijkt een teken van betrouwbaarheid te zijn. (lees meer) Wij hebben bovendien veel gezichtsspieren die ons gevoel kunnen uitdrukken. Of niet: als je een goede pokerface hebt, kun je veel geld verdienen. Omgekeerd kunnen acteurs je in vervoering brengen door hun goed getrainde mimiek.
Sommige kinderen bleken makkelijk hun rustpunt te kunnen vinden. Ze zijn niet snel afgeleid en komen zo sneller in hun kracht dan de anderen. Mara: “Ik denk gewoon steeds aan wat ik wilde zeggen, ook al begon Simon begon steeds te lachen.” Anderen zijn altijd de rust zelve. Nourdin: “Ik ben alleen niet rustig als ik iets niet op tijd af heb. Dan heb ik geen enkel rustpunt.” Kees: “Ja, dat heb ik als ik iets niet kan.”
Denkrust heb je niet alleen nodig voor het rustig spreken, maar ook voor het luisteren. Luuk had tijdens het praatje van de ander staan hopsen. “Ik vond het gewoon saai wat ze zei.” Er is natuurlijk ook de afleiding die ontstaat tussen jongens en meisjes 😉
Het was goed om elkaar weer in de ogen te kunnen kijken! Het was interessant om te zien dat ieder zijn eigen denkrust heeft en ook zijn eigen manier en mate van zelfbeheersing kent. Ik had er alle vertrouwen in dat ze de afgelopen tijd goed door gekomen waren. Over een tijdje hebben we weer volop de tijd om naar elkaar te luisteren. Maar voor nu was het spreken nog even niet vanzelfsprekend.
