Dat is ècht dom!
Wat is dan dom? Nee! Wat is slim?
De perfecte filosofische vraag!
[Hier start het gesprek met 6 filosofen van 10 jaar. De startvraag komt uit henzelf.]
Je kunt dom en slim tegelijk zijn.
Je bent dom als je niet weet dat je dom bent en slim als je onderzoekt wat dom en slim precies betekent.
Wanneer ben je dan slim? Nou een kind van vier dat tot 20 kan tellen vinden we misschien heel slim. Maar iemand van 14 die maar tot 20 kan tellen niet.
Tot hoever moet je dan kunnen tellen om slim te zijn, bijvoorbeeld als je 10 bent?1000.000! 50.000.000.000! Nee toch 5.000.000.
[Je kunt hier doorvragen of het niet slimmer is om handig op te tellen, in plaats van te tellen tot vijftig miljard. En of je slimmer moet zijn voor rekenen dan voor tellen? Geldt dat ook voor 1+1? Of is dingen uit je hoofd leren slim, maar hoef je er niet per se slim voor te zijn?]
Deze groep ging door op dat het belangrijk is om slim te zijn. Want dan krijg je een betere baan. Een moeilijkere baan. Daar moet je veel moeite voor doen. Maar is tegelzetten dan niet ook heel moeilijk? Ja maar dat is anders. Dat heeft te maken met doen.
Wat als je heel slim bent en er geen moeite voor wilt doen? Je hebt ook discipline nodig. Als je iets moeilijks vol probeert te houden. Zoals een moeilijke som proberen zelf uit te rekenen.
Rob heeft altijd een opgeruimde kamer. Daar spelen we ook bijna nooit. Als we hebben gespeeld, ruimt hij daarna alles direct op. Dat is heel gedisciplineerd.
Dat is ook een ziekte. Dan doe je iets uit dwang. Dat is als je iets doet omdat je bang bent dat iets gaat gebeuren.
Discipline is als je het zelf wilt. Dan wil je iets bereiken.
Is het dom om iets te doen als je niet zeker weet of je er iets mee bereikt? Nee, dan neem je een risico. Dan ben jij verantwoordelijk voor als het misgaat.
Nadat we allemaal een verhaaltje hebben verteld waarin we een risico namen, komen de kinderen tot de conclusie dat risico nemen alleen dom is als je eraan dood gaat. Want dan kan je er niets meer van leren.